Ο στόχος μας δεν είναι να σταματήσουμε να τρώμε συναισθηματικά. Ο απώτερος σκοπός είναι να μειώσουμε την ποσότητα και την συχνότητα του συναισθηματικού φαγητού, καθώς και να βελτιώσουμε την ποιότητά του.

Για να το πετύχουμε αυτό υπάρχουν κάποια στάδια τα οποία απαιτούν χρόνο και εσωτερική εργασία. Τα στάδια αυτά είναι τα εξής:

Α)  Αναγνώριση συναισθήματος

Να γνωρίζουμε πιο συναίσθημα νιώθουμε στη στιγμή. Δίνω μερικά παραδείγματα παρακάτω:

• Αν νιώθω το σώμα μου να παγώνει και συρρικνώνομαι, τότε φοβάμαι.
• Αν νιώθω το στήθος μου να καίει, τότε λυπάμαι.
• Αν νιώθω σφίξιμο στην κοιλιά μου ή πονοκέφαλο, τότε έχω θυμό.

Άρα κάνω την ερώτηση στον εαυτό μου «Τι νιώθω;». Για απαντήσω παίρνω μια ανάσα και λίγο χρόνο. Από τη στιγμή που θα βλέπουμε πιο συναίσθημα βιώνουμε η ανάγκη μας για συναισθηματικό φαγητό θα μειώνεται.

Β) Επαφή με το φαγητό – καλή σχέση με το φαγητό

Είναι καλό να δούμε πια είναι η σχέση μας με το φαγητό και σταδιακά να την βελτιώσουμε. Βλέπουμε με φόβο το φαγητό σαν έναν εχθρό που θέλει μας παχύνει; Βλέπουμε το φαγητό ως αποσυμπίεση; Έχουμε χωρίσει τα τρόφιμα σε αυτά που επιτρέπονται και σε αυτά που απαγορεύονται; Δίνουμε αξία στο φαγητό μας; Απολαμβάνουμε το φαγητό;

Αν απαντήσουμε στα παραπάνω ερωτήματα θα συνειδητοποιήσουμε ποια είναι η σχέση μας με το φαγητό.

Γ) Ενσυνείδητη διατροφή

Πάντα όταν κάνουμε συναισθηματικό φαγητό τρώμε αλόγιστα. Τρώμε δηλαδή γρήγορα, χωρίς να μασάμε καλά την τροφή μας, τις περισσότερες φορές χωρίς να καθόμαστε στο τραπέζι. Κάποια απλά βήματα που μπορείς να ακολουθήσεις είναι τα εξής:

1. Δημιουργώ ένα όμορφο περιβάλλον για να φάω. Κάθομαι στο τραπέζι παίρνω το πιάτο μου και φροντίζω να μην κάνω κάτι άλλο παράλληλα (όπως τηλεόραση, youtube, scroll στα social).
2. Παίρνω μια ανάσα σε 7 χρόνους (7 δευτερόλεπτα εισπνοή και 7 δευτερόλεπτα εκπνοή) για να χαλαρώσω και να έρθω σε επαφή με τον εαυτό μου.
3. Τρώω σαν γευσιγνώστης! Έρχομαι σε επαφή με το φαγητό μου το βλέπω, το μυρίζω και το γεύομαι.
4. Μασάω καλά την κάθε μπουκιά 10-20 φορές. Η κάθε μπουκιά έχει περίπου το μέγεθος του αντίχειρά μου.
5. Αφήνω τις σκέψεις και αφιερώνω χρόνο να απολαύσω το γεύμα μου.

Όσο πιο συχνά τρώμε συνειδητά, τόσο πιο παράξενο θα μας φαίνεται να τρώμε όρθιοι, βιαστικά, χωρίς να μασάμε όταν έχουμε κάποιο συναίσθημα. Αυτό θα δημιουργήσει ένα εσωτερικό φρένο, που θα μας προστατεύει σε αυτές τις περιστάσεις. Δοκιμάστε να τρώτε συνειδητά κάποια αγαπημένα σας σνακ ακόμα και αν δεν είναι υγιεινά, είναι και αυτά φαγητό.

Δ) Βελτίωση της σχέσης με το σώμα μας

Όσο είναι εχθρική ή απούσα η σχέση μας με το σώμα μας, τόσο θα είναι εχθρική ή απούσα και η σχέση μας με το φαγητό. Αν προσέχουμε υπερβολικά την εικόνα μας, τότε το σώμα θα είναι ο εχθρός που απειλεί να την χαλάσει και αν αδιαφορούμε για το σώμα μας το φαγητό θα είναι ένα μέσο αποσυμπίεσης για οποιαδήποτε κατάσταση.

Η επίτευξη ενός βάρος στόχου δεν συνεπάγεται απαραίτητα και βελτίωση της εικόνας του σώματός μας. Χρειάζεται μια ειδική εργασία για να μπορέσουμε να αποδεχτούμε το σώμα μας και να αρχίσει να μας αρέσει.

Ε) Πλησιάζοντας την ισορροπία

Για να έχει ένας άνθρωπος ισορροπία στη ζωή του χρειάζεται 

• να βάζει όρια στους άλλους και να σέβεται τα δικά του όρια. 
• να είναι σε επαφή με την ανάγκη του και να την τιμάει. 
• Να δίνει χώρο και χρόνο στον εαυτό του. 
• Να αποδέχεται τις καταστάσεις και τις συνθήκες στις οποίες ζει και να έχει τη θέληση να βρει μια λύση. 

Όσο ζούμε σε ανισορροπία, τόσο θα κάνουμε συναισθηματικό φαγητό. Ας απομυθοποιήσουμε λοιπόν το συναισθηματικό φαγητό, ας σταματήσουμε να το κρίνουμε και να το φοβόμαστε. Μπορούμε να το κάνουμε οδηγό μας, για να μας δείξει μια ανάγκη μας, μια έλλειψή μας, μια απουσία μας. Την επόμενη φορά που θα κάνετε συναισθηματικό φαγητό αναρωτηθείτε: